Zonlicht op Acteon

Dit beeldje -Metamorfose- van slechts 2 cm dik, 12 cm hoog en 31 cm breed is van albast, en gemaakt in 2008. Het is eigenlijk 2,5 dimensionaal, omdat ik hier de achterzijde vlak heb gehouden.
Voor dit onderwerp vond ik inspiratie bij Ovidius (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Aktaion), maar anders dan in zijn verhaal wordt Acteon hier zelf een hond. De verhalen van Ovidius vormden ook voor veel van mijn leerlingen een goede bron van inspiratie.

Ik laat twee afbeeldingen zien, één waarbij het zonlicht meespeelt en één waarbij alleen de witte kleur van albast te zien is (met een irri donkere vlek van mijn camera, die mag je wegpoetsen met photoshop als je wilt). Het beeldje staat bij mij op de vensterbank en het zonlicht geeft aan dit beeld een interessante kleurwijziging.. Het is moeilijk om dat in een plaatje te vangen.

woodworks

Niks origineel hoor, al dacht ik van wel, als je op het web woodworks intikt kom je er heel wat tegen. Jammer dan, weer niet uniek.

Maar waarom woodworks?

Nou lees: hier in Hongarije, en trouwens al veel eerder in Frankrijk  wordt mijn naam uitgesproken als woet.  Dus als je als woet wurkt ben je een woodworker, simpel toch. En daarom is niet alles wat ik maak: wout werken, woodworks, van hout.

Ik werk ook met klei, gips, albast, serpentijn en met speksteen.

In deze blog laat ik een eenvoudig grapje zien, een elastiekje dat om een blokje speksteen is gedaan, de foto’s spreken voor zich denk ik.

Thirteen

Er zijn veel redenen om een beeld te maken, dit beeld was een cadeau voor de 90^e verjaardag van mijn vader, die buitengewoon hand-vaardig was, vandaar dertien vingers. Het was heerlijk om dit beeld voor hem te maken en het heeft nog een paar jaar in zijn kamer gestaan. Nu is het privébezit, en daar is het goed. Op de foto’s laat ik een paar stappen zien in het maakproces.

In 2010 begon ik met het maken van een beeld, zonder vooropgezet plan, "gewoon" wat hakken. Geleidelijk aan ontstond de vorm, maar daar bleef het lange tijd bij, maar zo'n onaf beeld haakt zich vast in je geest, wat ga je er toch mee doen?? En dan komt het idee, ik zie iets wat ik eerder niet zag en dan begint de klus om er ook iets van te maken. In beeldenpark  Middelheim staat een beeld van twee zwangere vrouwen van Charles Leplae die met elkaar staan te praten; van Mendes da  Costa herinner ik me een zoutglazuurbeeldje van twee kletsende vrouwen op een bankje en in Huizen staat bij de oude kerk een bankje met daarop wat kletsende mensen, uitgevoerd in brons. Zomaar wat mogelijke bronnen die me tot het idee brachten, met daarbij de ervaring dat er altijd wel wordt gefluisterd over....... De titel van het beeld: Súgás (spreek uit sjoegaas) wat gefluister betekent in het Hongaars.
Het einderesultaat staat er nu, twee beeldjes  die dicht bij elkaar op een in woodworks grijstint geschilderd voetstuk van steenbeuk zijn geplaatst. Afmetingen 32 x 18 x 57 cm.

verbeelding

Wat is dat, verbeelding? Is dat een stuk brandhout in je handen nemen en zien dat er eigenlijk een boek ligt? Waardoor je tijdens het uitwerken van het boek meer warmte genereert dan het blok zelf ooit in de kachel zou opleveren? 

In deze blog ga ik in op achtergronden van mijn werk als beeldhouwer, met informatie over techniek, materiaal, idee ontwikkeling, kunsthistorische perspectieven en ik ga in op reacties van lezers.

Dit boek is gemaakt uit acaciahout, de afmetingen zijn  26 x 15 x 6 cm. In de vormgeving heb ik bewust het spinthout intact gelaten om de bovenrand van het boek te benadrukken. De vorm suggereert ook dat het boek veel gebruikt is, de bladzijden zijn dikker aan de buitenranden door het vele omslaan. Ik ben altijd op zoek naar een verrassend detail, dat is hier het kapitaalbandje, nog net zichtbaar aan de rugkant van het boek. Dit object is ntk= niet te koop.  Tenslotte is een goed boek een vriend voor het leven, toch?!